We gingen van start voor een rit van 60 km met onze Brazilianen, zij met hun mountenbike. Wat we niet wisten is dat zij het parcours zouden volgen voor de wandelaars. Die wegen waren niet al te best zoals onverharde paden en heel veel stenen op die paden en daarbij nog heel steil ook. Aime moest van de fiets omwille van te steil, een Amerikaanse wandelaar heeft hem naar boven geduwd. Aime heeft het trouwens al heel goed gedaan. Heel veel wandelaars hebben wij vandaag voorbij gestoken van allerlei nationaliteiten. Nu hebben wij nog meer respect voor die wandelaars die met hun rugzak van zo'n 12 kg op stap gaan helling op en af voor zo'n 25 à 30 km per dag. Ondanks het taalverschil begrijpt iedereen deze korte zin, Buen Camino (goede tocht). Dit zegt iedereen als hij iemand voorbij wandelt of fietst. En dat hebben wij heel veel gewenst aan de wandelaars en ook veel gehoord aan ons adres, heel tof en dat geeft moed. Hier is iedereen gelijk ondanks kleurverschil of taal en dat maakt de Camino tot een unieke ervaring die wij mogen meemaken. Hier leeft men in een heel andere wereld, weg van alle geweld in deze soms onmenselijke wereld. Deze tocht gaan wij zeker nooit vergeten en zal ons altijd bijblijven als een unieke ervaring.
Onderweg hielden we even halt op een bank en Aime kreeg het gezelschap van twee Braziliaanse schoonheden, twee zussen die ook op weg waren naar Compostela. Natuurlijk was dit een foto waard zowel voor ons als voor die dames. Op onze weg heel wat ooievaarsnesten waargenomen op fabrieksschouwen en zelfs een op een kerk. De ooievaars waren echter niet aanwezig.
Rond 16 uur waren wij op onze bestemming na 47 km in plaats van de 70 km. Dit verschil zit hem omdat wij 10 km het parcours van de wandelaars hebben gevolgd. Met Belorado in zicht namen we het eerste hotel met de toch wel toepasselijke naam "Hotel Jacobeo"
Alles in dit deel van Spanje draait om de Compostela fietsers en wandelaars, zoals pelgrimsmenu's en vele pelgrimshotels en refuges. Deze bevolking is wat blij met de Compostela pelgrims zeker nu met de crisis in Spanje. Dat ziet men heel duidelijk aan de leegstaande fabrieken en vervallen leegstaande huizen.
Morgen gaat het richting Burgos waar we een rustdag hebben. Dan zitten we boven de 2000 km. Zaterdag gaan we dan onze laatste week in en hierin moet nog heel wat beklommen worden zoals de 14 km lange klim naar de Cebreiro en de klim naar Cruz de Ferro op 1500 meter hoogte, dit alles voor de laatste week. Daar gaan we nu nog niet aan denken en gaan we slapen na heerlijk te hebben gegeten: Paella en een fles Rioga. Wat kan het leven mooi zijn... Buenas noches, Adios